Wystawa "A jednak życie" to projekt, który narodził się z potrzeby upamiętnienia 80. rocznicy likwidacji getta w Otwocku. Inspiracją dla artysty, Wojciecha Cieśniewskiego, były fotografie dawnych żydowskich mieszkańców tego miasta, szczególnie jedno zdjęcie przedstawiające trzy nastolatki z żydowskiego domu dziecka po wojnie. Te dziewczęta, które przetrwały Holokaust, stały się symbolem odrodzenia i nadziei.
Geneza i Inspiracje: Wystawa "A jednak życie" rozpoczęła się jako jednorazowy projekt, zainspirowany zdjęciami żydowskich mieszkańców Otwocka. Artysta, poruszony kontrastem między ich przedwojennym życiem a powojenną rzeczywistością, postanowił uwiecznić ich historie na płótnie. Szczególnie ważnym elementem był obraz przedstawiający trzy młode dziewczyny, ocalałe z Holokaustu, które w 1948 roku były wychowankami domu dziecka im. Dawida Guzika w Otwocku.
Przesłanie: Celem wystawy jest uczczenie pamięci ofiar Holokaustu, ale także pokazanie siły życia i nadziei na przyszłość. Tytuł "A jednak życie" podkreśla, że pomimo tragedii, naród żydowski przetrwał i odrodził się. Artysta poprzez swoje obrazy wyraża solidarność z ofiarami prześladowań i totalitaryzmów. W związku z wydarzeniami 7 października w Izraelu, Cieśniewski stworzył nowe prace, które kontynuują to przesłanie, a także pozostawił im ten sam tytuł, "A jednak życie!".
Współpraca z Avivą Blum: Niezwykłym elementem wystawy jest historia Avivy Blum, jednej z dziewcząt ze zdjęcia z 1948 roku, która przeżyła Holokaust i została malarką. Jej spotkanie z Cieśniewskim i wspólna wystawa stały się symbolem triumfu życia. Blum, malarka ocalała z Holokaustu, maluje, aby zapomnieć o traumie, podczas gdy Cieśniewski maluje, by zachować pamięć. Ich prace, choć różne w stylu, doskonale się uzupełniają.
Technika i Przekaz: Cieśniewski w swojej twórczości łączy realizm z ekspresją, przenosząc na płótno twarze z fotografii z silnym emocjonalnym przekazem. Jego obrazy charakteryzują się szkicowością, nakładaniem warstw farby i użyciem cienkich kresek tworzących siatkową strukturę, co ma na celu oddanie emocji i niemożności pełnego zrozumienia przeszłości. Artysta często dodaje do obrazów tytuły-komentarze, które uzupełniają ich kontekst.
Architektura wystawy: Architektura wystawy odgrywa kluczową rolę, stanowiąc tło dla prezentowanych dzieł i podkreślając ich emocjonalny przekaz. Przestrzenie wystawowe są zaprojektowane tak, aby harmonizować z dziełami sztuki, ułatwiając odbiorcom nawigację i interakcję ze sztuką.
Powrót do Warszawy: Po prezentacjach w Izraelu, wystawa "A jednak życie" wraca do Polski, do nowej siedziby Fundacji Wojciecha Cieśniewskiego w Warszawie. Wernisaż w nowej lokalizacji jest okazją do ponownego spotkania z tymi poruszającymi dziełami i ich przesłaniem o sile życia i pamięci. Wystawa jest wyrazem niezgody na śmierć i aktem moralnego sprzeciwu wobec historii.
Wystawa "A jednak życie" to nie tylko zbiór obrazów, ale również opowieść o historii, pamięci i nadziei. Powrót tych dzieł do Warszawy to znaczące wydarzenie, które daje możliwość ponownego spojrzenia na przeszłość i jej wpływ na teraźniejszość.